Ад вясеньняй расы травы зелянеюць,
Ад асеньняй – заўжды вянуць ды сівеюць.
Ад вясеньняй расы граюць птушкі шчыра,
Ад асеньняй – лятуць у далёкі вырай.
Ад вясеньняй расы радуецца сэрца,
Ад асеньняй – чамусь у трывозе б’ецца.
I таму выслухай ты маё маленьне:
На сустрэчу прыйдзі па расе вясеньняй –
Па расе, ад якой салаўі п’янеюць,
Расьцьвітаюць сады, травы зелянеюць.
1984
|
|
